παρακρατητά

Μ

επίρρ. (ως τροπ.) με κράτημα από τα χέρια («παρακρατητὰ διὰ τῶν κήπων ἐξήλθεν αὐτὸς καὶ ἡ γυνή», Θεοφάν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρακρατῶ + επιρρμ. κατάλ. -ά, μέσω ενός αμάρτυρου επιθ.*παρακρατητός].